maandag 24 februari 2014

Concertrecensie | Mintzkov @ Tivoli de Helling, Utrecht

Mintzkov is al veertien jaar een vaste waarde in muziekland. De band uit het Belgische Lier bracht eind vorig jaar alweer het vierde album, getiteld Sky Hits Ground, uit. De laatste stop van hun Nederlandse clubtour is Tivoli de Helling.

The Silverfaces mogen voor de derde keer openen voor Mintzkov. De dames en heren van de Herman Brood Academie hebben nog weinig op het podium gestaan, maar sleepten al wel de Amsterdamse popprijs binnen. Qua geluid doen ze denken aan Jack White met een flinke teug psychedelica. Door aanstekelijke riffs en een uitstekende techniek te combineren met een raspend stemgeluid creëert de band een apart geluid.

Het duurt even voordat het publiek opgewarmd is. Zanger Jesse Koch probeert vlak voor één van zijn vele gitaarsolo’s het publiek dichter bij het podium te krijgen. Met wat aansporing onder het mom van “duurt lang!” lukt dat dan eindelijk. Als de band nog meer een eigen smoel krijgt, kunnen ze het weleens ver gaan schoppen.

Van het hoofdprogramma werd jaren geleden ook gezegd dat het een band was om in de gaten te houden. Ze wonnen de Humo Rock Rally, maar zijn daarna opmerkelijk genoeg nooit echt doorgebroken. Mintzkov is in al die jaren het kleine broertje van die andere Vlaamse band gebleven.

Het is vanaf de eerste minuut duidelijk hoe goed de heren en dame hun instrumenten beheersen. Bassiste Lies Lorquet speelt groovende en strakke baspartijen en zanger Philip Bosschaerts heeft een haast hypnotiserend stemgeluid. Dat stemgeluid is wat de band onderscheidend maakt. Instrumentaal zit het namelijk goed in elkaar, maar het blijft eenvoudig. Het is dan ook jammer dat niet alle nummers de stem van Bosschaerts optimaal benutten.

Halverwege het optreden ontstaat er dan ook een dip. Het is een slimme zet om juist dan het publiek bij de muziek te betrekken. Pas als echt iedereen uit volle borst het refrein van ‘Opening Fire’ zingt, is Bosschaerts tevreden en gaat het concert verder. Het werpt zijn vruchten af, want het publiek is de rest van de avond rustiger en minder rumoerig.

Mintzkov is niet de meest charismatische band die er is. Bosschaerts vertelt wat verhalen over hun nummers en voorgaande optredens, maar de band als geheel is stijfjes. Op een klein podium is dat niet erg, maar in een grote zaal moet je de aandacht van het publiek vast kunnen houden. Na afloop blijft er dan ook een dubbel gevoel over. Aan de ene kant gun je het de band om in grotere zalen te spelen, maar aan de andere kant zijn ze misschien wel op hun best in kleine zalen. Het zou zonde zijn als de magie van Bosschaerts stem verloren gaat in de massa.