maandag 14 oktober 2013

Concertrecensie | Revere @ Rotown, Rotterdam

Hoe de Londense band Revere in Nederland terecht is gekomen is een bijzonder verhaal. Een Nederlandse muziekliefhebber zorgde voor bekendheid van de band in zijn kennissenkring en via via tekende de band bij V2 Benelux: de eerste stap naar het Europese vasteland. Het concert in Rotown is de vuurdoop van het nieuwe album My Mirror / Your Target, dat door crowdfunding tot stand is gekomen. Zanger Stephen Ellis benadrukt tijdens het concert dat ze nooit verwacht hadden in Nederland op te zullen treden. En dat is te zien, want het plezier straalt van de band af.

De muziek van Revere is lastig te omschrijven, omdat ze hun inspiratie halen uit veel verschillende genres en artiesten. Het is een soort combinatie van Editors, Arcade Fire en Get Well Soon, aangevuld met elementen uit de postrock. Het gevolg is een set die veel afwisseling kent met aan de ene kant nummers die niet zouden misstaan in een stadionconcert en aan de andere kant rustige nummers die je aan de lippen van Ellis laten hangen. Mede door een viool en cello wordt een vol geluid gecreƫerd.

Het podium is volledig gevuld door de zevenkoppige band, die live als achtste muzikant ook nog een trompettist meeneemt. Ondanks de weinige ruimte stuiteren de bandleden bij de uptempo nummers het podium over. Van die uptempo nummers, zoals het aanstekelijke ‘We Won’t Be Here Tomorrow’, moet de band het vanavond vooral hebben. Dat ligt niet aan hun muzikale kwaliteiten, maar aan de herrie vanuit het publiek. Zonde, want daardoor komt het prachtige ‘What Am I If I’m Not Even Dust’ live niet goed tot zijn recht.

Een groot probleem is dat het geluid slecht afgesteld is: de leadzang is amper te horen als de muziek aanzwelt. Zo valt ook de cover van Depeche Mode’s ‘Enjoy the Silence’ in het water. Tijdens rustige nummers is goed te horen dat het warme stemgeluid van Ellis de muziek met gemak kan dragen, maar tijdens hardere nummers blijft daar weinig van over.

Hoogtepunten van de set zijn de indrukwekkende samenzang bij ‘Don’t Look up, Hannah’ en het prachtige ‘The Escape Artist’, dat een perfecte afsluiter van de avond is. De betovering blijft uit, maar dat kunnen we de band zelf niet kwalijk nemen. Als de sympathieke Britten wat meer naamsbekendheid krijgen gaan we ze zeker terugzien in grotere zalen.

Setlist:
  • Code
  • I Won’t Blame You
  • Keep This Channel Open
  • As the Radars Sleep
  • Throwing Stones
  • Enjoy the Silence
  • A Road from a Flood
  • Don’t Look up, Hannah!
  • Fold up your flag
  • We Won’t Be Here Tomorrow
  • These Halycon Days
  • What Am I If I’m Not Even Dust
  • Maybe We Should Step Outside
  • Tadoma

Toegift:
  • The Escape Artist