Al vroeg in de set valt op dat er drie uitstekende muzikanten op het podium staan. Zanger en gitarist Ruban Nielson tovert met gemak riffs uit zijn gitaar, drummer Riley Geare is een waar powerhouse en Jake Portrait vult met zijn bas de ritmes op een perfecte manier aan. Het is een slimme zet om de drums aan de zijkant en niet aan de achterkant van het podium op te stellen. Geare trekt door zijn beheerste, maar strakke drumstijl namelijk de aandacht van het publiek.
Zijn kwaliteiten komen bijvoorbeeld tot uiting na afloop van ‘How Can You Luv Me’. Geare verweeft dit nummer met de volgende door zijn longen uit zijn lijf te drummen. Ook de solo’s van Nielson zijn aangenaam om naar te luisteren. Het eerste album is live, net als op plaat, een tikje minder dan het tweede album. Het zijn vooral nummers als ‘From the Sun’ en ‘No Need For a Leader’ die het goed doen.
Frontman Nielson staart vooral naar zijn gitaar en de grond. Tijdens het grootste deel van het concert maakt hij amper contact met het publiek. De galmende microfoon is een slim onderdeel van de muziek, maar verslechtert de interactie met het publiek nog meer. Een grap van Nielson, hij weet niet meer welke dag van de week het is, komt niet over omdat hij amper te verstaan is.
Het cliché dat bands live beter zijn dan op albums is muzikaal gezien zeker waar voor Unknown Mortal Orchestra. Door solo’s in de nummers te verwerken en het geheel wat harder te laten klinken, geeft de band live iets extra’s. Het is jammer dat de mannen zelf wat afwezig lijken te zijn vanavond. Het enthousiast publiek verdient meer interactie met de mannen. Een verbeterpunt dat dit interessante bandje in de toekomst nog beter kan maken.
Bron: ROAR E-Zine
Geen opmerkingen:
Een reactie posten