donderdag 20 september 2018

Lianne leest | Anna Karenina #2

Als een boek al jaren ongelezen in je kast staat en een aantal boekenbloggers opperen om het samen te lezen. Dan kun je niet achterblijven, toch? Daarom doe ik mee aan #wijlezenanna en ga ik eindelijk in deze klassieker van Lev Tolstoj duiken. In deze blog bespreek ik het tweede deel.

Let op: deze blog bevat spoilers over het tweede deel van Anna Karenina.

Na 233 bladzijden Russische intrige kan ik met zekerheid zeggen dat ik geniet van deze klassieker. Tolstoj's taalgebruik is eenvoudiger dan ik had verwacht en als je goed oplet met de namen is het verhaal prima te volgen. Ik ben wel blij dat we in ons project een ruime planning aanhouden. Ik houd er altijd van om meerdere boeken door elkaar te lezen, maar ik merk dat ik het bij deze dikke pil ook nodig heb om af en toe iets anders te lezen.

We starten deel twee bij Kitty, die letterlijk ziek is van liefdesverdriet. Haar vader, Prince Alexander Scherbatsky, is de enige die zijn dochter begrijpt en de vage uitspraken van de artsen niet serieus neemt.
'What a windbag, he thought as he listened to the celebrated doctor's chatter about Kitty's symptoms'
The prince is een van mijn favoriete karakters. In tegenstelling tot zijn vrouw heeft hij begrip voor zijn kinderen, heeft een nuchtere blik op de wereld en is niet gevoelig voor mooie praatjes.

In de tussentijd leren we de Petersburg Society wat beter kennen. Iedereen kent elkaar en gaat bij elkaar op bezoek, maar er zijn verschillende subgroepen te onderscheiden. De eerste groep bestaat uit de directe collega's en ondergeschikten van Karenin, Anna's man. In de tweede groep vind je de groep aan wie Karenin zijn carriere te danken heeft, met als centraal punt Countess Lydia Ivanovna. De derde groep bestaat uit de echte society: dit zijn de mensen van de dansavonden en de eetpartijtjes. Centraal in deze groep staat Princess Betsy Tverskaya en zij is, let op, de nicht van Vronsky. Je kunt dus al raden dat Anna sinds kort vooral in deze kringen te vinden is.

Op een gegeven moment komt in de laatstgenoemde kring de liefde en het huwelijk ter sprake. We krijgen een inkijkje in ieders gedachten en vooral die van Anna vielen me op.
'If it is true that there are as many minds as there are heads, then there are as many kinds of love as there are hearts.'
Anna wil haar affaire met Vronsky stoppen, maar het lukt haar niet. Karenin ziet geen onheil in de vele gesprekken tussen de twee, maar maakt zich vooral druk om wat anderen denken en vinden. Hij spreekt zich pas uit als zijn eigen reputatie in gevaar komt.
'Karenin did not see anything peculiar or improper in his wife's conversing animatedly with Vronsky at a seperate table, but he noticed that others in the drawing-room considered it peculiar and improper, therefore he also considered it improper, and decided to speak to his wife about it.'
Ik vraag me af hoe Anna en hij ooit bij elkaar gekomen zijn, want ze zijn zo verschillend. Karenin is ouderwets en zakelijk. Anna is veel moderner en heeft veel mensenkennis.

Levin heeft intussen nog steeds last van een gebroken hart en heeft de hoop op het vinden van liefde verloren. Totdat zijn vriend Oblonsky hem een verrassingsbezoek brengt en uiteindelijk vertelt dat Kitty niet getrouwd is en Vronsky haar hart heeft gebroken. Ik ben benieuwd of daar in de toekomst nog iets gaat gebeuren. Ondertussen schetst Tolstoj een prachtig beeld van het platteland en de opkomende lente.
'In the morning the bright rising sun quickly melted the thin ice on the water and the warm air all around vibrated with the vapour given off by the awakening earth.'
Vronsky is zich aan het voorbereiden op zijn taak als jockey in een paardenrace. De man die zijn paard verzorgt, herinnert hem er nog maar eens aan dat hij zijn hoofd erbij moet houden. Dat wordt echter ingewikkeld als Anna hem op de avond voor de race groot nieuws vertelt dat hun hele wereld op zijn kop zet. Het zal binnenkort niet langer mogelijk zijn om hun affaire te verbergen, dus Vronsky probeert Anna te overtuigen om alles achter te laten en met hem mee te gaan. Anna kan dat niet. Niet vanwege haar man, maar vanwege haar zoon. Na een dramatisch verlopen race spreekt Anna geëmotioneerd toch haar gevoelens uit naar haar man, maar die blijft star en dwingt haar de schijn op te blijven houden.

Bron: IMDB
Na deze onmogelijke situatie die nog niet opgelost is (cliffhanger!), neemt het tweede deel ons weer mee naar Kitty. Ze is een tijdje weggegaan uit Rusland en heeft een nieuwe vriendin ontmoet, Varenka, die haar met haar vriendelijke aard van haar liefdesverdriet af helpt. Met een herboren Kitty sluiten we dit deel af.
'Kitty returned to Moscow quite cured! She was not as careless and light-hearted as before, but she was at peace. Her old Moscow sorrows were no more than a memory.'
Dit boek is net een Russische variant op Goede Tijden, Slechte Tijden, maar dan met de hoge klasse in het Rusland van de 19e eeuw en zo nu en dan prachtig taalgebruik. Ik ben benieuwd hoe Tolstoj deze intriges verder uit gaat werken.

Meer lezen op mijn blog: uitleg van het project
Andere bloggers over deel 2: Blog Lalagè | Blog Ali | Blog Sue

8 opmerkingen:

  1. Het is duidelijk te merken dat je je enorm amuseert met dit boek. Ik kan er ook wel van genieten

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik verbaas me er vooral over hoe gemakkelijk het te lezen is. Ik had verwacht dat ik er veel moeilijker doorheen zou komen. Hoe ervaar jij dat?

      Verwijderen
  2. Het is inderdaad net een soap. Opvallend dat we dezelfde zin voor een citaat hebben gekozen uit die mooie bladzijde :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Jij leest het in een Engelse vertaling? Is daar een specifieke reden voor?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. De specifieke reden is dat ik ooit een hele stapel Wordsworth Classics heb gekocht, waaronder deze. Hij stond dus al een hele tijd in een Engelse editie in mijn kast, dus ben ik die editie gaan lezen.

      Verwijderen
    2. Ah, vandaar. Ik denk wel dat taal invloed heeft op hoe het verhaal ervaren wordt. Ook de verschillende vertalingen zullen invloed hebben. En wat te denken van die in het wat ouderwetse Nederlands. Dat moet toch sfeerbepalend zijn. Wat dat betreft is verschillende versies (vertalingen in het Nederlands of Engels) ook wel een interessant iets zijn. Maar ja, tijd hè, waar halen we het vandaan?

      Verwijderen
  4. Ik waardeer prins Sherbatski ook heel erg, een fijne man en ik hoop dat we hem nog wat vaker tegen zullen komen.
    Ik vond trouwens de paardenrace onverwacht heel erg spannend, knap hoe Tolstoi je daarin mee weet te trekken.

    Groetjes,

    BeantwoordenVerwijderen