zondag 31 januari 2016

Albums van 2016: Januari

Nieuwe albums zijn altijd spannend. Voldoen ze aan de verwachtingen? Vallen ze tegen? Of verrassen ze juist? Aan het eind van de maand schrijf ik korte recensies van de nieuwe albums die ik geluisterd heb. Deze maand besteed ik aandacht aan David Bowie, Daughter, Get Well Soon, De Jeugd van Tegenwoordig, Sia en De Staat.


David Bowie - Blackstar
Na het overlijden van David Bowie aan het begin van deze maand, kan ik dit album niet luisteren zonder kippenvel te krijgen. Vooral Lazarus, waarin hij als het ware aankondigt dat hij zal overlijden maakt iedere keer grote indruk op me. Op dit album en de hits na ben ik absoluut niet bekend met het oeuvre van Bowie. Na de vele luisterbeurten van dit album heb ik de behoefte gekregen eens goed in zijn oudere werk te duiken. Blackstar was in ieder geval een mooi laatste cadeau van een groot artiest: ik zal zijn zwanenzang regelmatig blijven luisteren.

Favoriet nummer: Lazarus



Daughter - Not to Disappear
Het Britse trio Daughter ontdekte ik door het prachtige liedje Youth. De minimalistische en dromerige elektronische pop luistert lekker weg. Not to Disappear klinkt wat zwaarder, somberder en donkerder en doet bij vlagen denken aan The xx. Opvallend is de rol van de elektrische gitaar. In sommige nummers zorgt dit voor een extra dromerige laag, terwijl het bij anderen met een jankend geluid juist voor extra somberheid zorgt. Hierdoor krijgt het album extra diepgang en is het meer een groeiplaat dan het vorige album. Toch is de band, vooral door de zang, hun kenmerkende geluid niet verloren. Een aanrader.

Favoriet nummer: How

Get Well Soon - Love
Wat is het fijn om nieuw materiaal van Get Well Soon te horen! Ik merkte bij de eerste luisterbeurt van dit album dat ik de nasale, maar toch warme, stem van Konstantin Gropper gemist had. In tegenstelling tot de eerste twee albums kabbelt de muziek op Love een beetje voort. Op het eerste gehoor klinkt het wat minder melancholisch. Hier en daar horen we zelfs meerstemmige koortjes, begeleid door opgetogen muziek. Als je even in de teksten duikt, blijkt die vrolijkheid toch echt schijn te zijn. Ik mis nummers die direct mijn aandacht trekken, zoals If This Hat Is Missing I Have Gone Hunting en Listen! Those Lost at Sea Sing a Song on Christmas Day dat deden. En toch klinkt een nummer als I'm Painting Money wel direct aangenaam. Een interessant album dat denk ik nog wat tijd nodig heeft.

Favoriet nummer: I'm Painting Money

De Jeugd, Vertegenwoordigd
In Songs van 2016 | Januari besprak ik het al even: het nieuwe album van de Jeugd van Tegenwoordig, gevuld met covers door verschillende artiesten. Trafassi blijft geheel in stijl van zijn grote hits en bezingt na de wasmachine nu de stofzuiger. De combinatie van de Surinaamse zang en de pompende beats klinkt mij toch wat vreemd in de oren. Opmerkelijk genoeg werkt Frank Boeijen's cover van Het Mysterie van de Koude Schouder best goed. De overige nummers zijn grappig om een keer naar te luisteren, maar ook niet meer dan dat.

Favoriet nummer: Het Mysterie van de Koude Schouder


Sia - This Is Acting
Sia is een fantastische zangeres, maar de laatste jaren is mijn waardering voor haar muziek steeds minder geworden. Waar ze op oudere albums indruk maakte met prachtige, kleine liedjes als Breathe Me en Soon We'll Be Found vervalt ze op haar recente albums steeds meer in uithaal na uithaal. En begrijp me niet verkeerd: ze haalt die uithalen met gemak. Het probleem is alleen dat ze de neiging heeft om zichzelf te overschreeuwen. Haal de uithalen weg en er blijft weinig over. Een sprekend voorbeeld hiervan is Alive. Move Your Body is voor mij hét teken aan de wand dat deze radiovriendelijke versie van Sia niet aan mij besteed is.

Favoriet nummer: -

De Staat - O
Op het album I_CON sloeg De Staat een nieuwe weg in: meer elektronica, minder rammelende gitaren. Dat nieuwe geluid is ook op O duidelijk te horen. De nummers vliegen alle kanten op: van het stuiterende Get on Screen tot het meer stemmige Murder Death. Single Peptalk lijkt misschien nog wel het meest op het oudere werk van de Nijmeegse band: energiek en dansbaar met een aanstekelijke riff. Tot nu toe blijft het album nog niet zo hangen als I_CON, maar dat De Staat inmiddels een gevestigde naam in het Nederlandse muzieklandschap is moge duidelijk zijn.

Favoriet nummer: Murder Death

Geen opmerkingen:

Een reactie posten